La Réunion ou l’Ile intense
Waar beginnen om mijn ervaring op la Réunion te beschrijven? Het eiland heeft de bijnaam l’Ile intense en ik kan volmondig beamen dat dit inderdaad het geval was.
Ik had het voorrecht om 4 van onze leerlingen te begeleiden op buitenlandse stage in la Réunion: Kyente de Bie uit 6 HAN, Stefan Hudran, Hanne de Loose en Milo van Riel uit 6 MUM.
De reis naar dit tropische eiland verliep echter niet over rozen. We namen de Flixbus in Brussel, maar stapten te vroeg af in Parijs waardoor we de halve stad nog met de metro moesten doorkruisen om op het juiste vliegveld te geraken. Daarna volgde nog een nachtvlucht van 11 uur en een autorit van 2.5 uur voor we arriveerden in de AirBnb van de leerlingen. Ze hadden mij op voorhand gewaarschuwd voor de files, maar de werkelijkheid overtrof mijn verwachtingen. De Ring van Antwerpen is peanuts ten opzichte van deze verkeersellende. Het eiland telt al bijna meer auto’s dan inwoners en er is slechts één weg die de verschillende delen van het eiland met elkaar verbindt. Openbaar vervoer is slecht georganiseerd, fietsvoorzieningen zijn er niet, waardoor iedereen met de auto gaat. Wat.een.soep!
Dit is dan ook meteen het enige nadeel van het eiland. De natuur is onbeschrijflijk mooi: we zagen prachtige watervallen, indrukwekkende kraters, paradijselijke stranden en lagunes, … We beklommen ook een vulkaan tijdens een 4 uur durende beklimming (en 4 uur durende afdaling) en brachten een bezoekje aan een kleurrijke, Creoolse markt. We zwommen in de Indische Oceaan en zagen tropische vissen verbaasd naar ons kijken.
Er moest natuurlijk ook gewerkt worden: Kyente integreerde zich vlot tijdens de eerste week stage in een ijsjeszaak en in de tweede en derde week liep ze stage in het magazijn van een grote apotheek. Op het einde communiceerde ze vlotjes in het Frans en haar stagementoren waren allemaal erg tevreden over haar werk. De MUM’ers liepen stage in Multipub, een grafisch bedrijf waar er T-shirts, affiches, gadgets, … ge- en bedrukt werden. De twee verantwoordelijken, Ben en Guillaume, waren twee heerlijke levensgenieters die niet alleen hun werkvloer maar ook hun hart openstelden voor onze jongeren. Een warmer onthaal kan je je niet wensen. Bovendien kregen onze leerlingen de kans om hun eigen T-shirt te ontwerpen en te bedrukken: een unieke kans.
De leerlingen verbleven in een AirBnb op wandelafstand van hun werk, maar zelf logeerde ik bij collega’s ter plekke. Daardoor leerde ik het échte leven op la Réunion kennen: de overheerlijke keuken, de ongeëvenaarde gastvrijheid, het tropische fruit, … We spraken over het onderwijs, maar ook over toekomstdromen, politiek, ons persoonlijke leven, … Ik sloot vriendschap en heb twee adressen in la Réunion waar ik voor de rest van mijn leven welkom ben.
Daarnaast bezocht ik ook enkele scholen ter plaatse. Meteen viel de losse sfeer en de sterke band tussen de leerlingen en de leerkrachten op. Ik gaf er enkele lesjes over België en volgde ook enkele lessen. Uiteraard besprak ik er ook de mogelijkheden tot samenwerking. Volgend jaar zullen er opnieuw leerlingen van ons naar la Réunion kunnen trekken en we zullen ook leerlingen van daar ontvangen.
Tot zo ver mijn korte verslag over la Réunion, maar de warme herinneringen aan het eiland en de band die ik er met de leerlingen opbouwde zijn voor altijd. Au revoir, in dit geval letterlijk tot weerziens!