Door Wannes De Vogel
Eind april vertrok ik met negen welgemutste leerlingen van over heel Vlaanderen richting Spanje. Iedereen had zijn eigen vlucht en verblijf geboekt en mondjesmaat stroomde iedereen toe in Spanje. Het beloofde twee boeiende weken te worden.
In de aanloop van de eerste werkdag begonnen de eerste moeilijkheden op te duiken. Waar moet ik juist zijn, om hoe laat? Moest ik mijn eigen werkkledij meebrengen, mijn werkgerief of computer,…? Dit werd al direct genoteerd in mijn feedbackboekje: Bereid de leerlingen voor en laat hen hun stageplaats contacteren VOOR vertrek! Op mijn verblijf had ik me de eerste dag gewapend met mijn computer op mijn bureau: alle verblijfplaatsen opengezet, contactpersonen op mijn telefoon klaar… moest er een leerling zijn stageplaats niet vinden. En ja hoor! De eerste melding kwam al binnen van een leerling die een bus naar een fabriek in Barcelona nam en bijna in Tarragona zat. Mijn mini-crisiscenter werd al onmiddellijk getest en alles werkte naar behoren. Na nog enkele kleine moeilijkheden kwam iedereen op zijn plaats toe en kon ik een verluchtende ‘OEF!’ uitbrengen. Het werd een week waarin ik veel gesprekken voerde, psychologische ondersteuning bood, jongeren geruststelde, standpunten innam en een vertrouwelijke rol ging spelen voor deze jongeren. In tussentijd bezocht ik ook nog wel enkele interessante scholen en stagebedrijven. :
Na deze wel interessante week, gingen we in het weekend Barcelona verkennen. Vertrekkende van La Sagrada Familia langs Casa Milà en Casa Battlò en andere pareltjes gingen we lang Las Ramblas en de typische mooie omliggende straatjes en pleintjes onze culturele dag vullen. We sloten de dag af met een heerlijke maaltijd, maar toen moesten twee leerlingen snel naar hun laatste trein naar Tarragona rennen die er al was om 20u30. Daarvoor moesten ze echter eerst nog een uur de metro nemen naar het station. Ze hebben hem dan ook gemist. Na heel veel getelefoneer en geruststellende gesprekjes kon ik de twee leerlingen laten overnachten bij een andere student. Dat beloofde voor de volgende week!
In de tweede week doken ook wat moeilijkheden op: een leerling die ziek werd, maar geen doktersbewijs kon voorleggen, een leerling die boos vertrok op zijn stageplaats en waar ik als verzoener moest optreden, … Op dinsdag ging ik dan naar één van de meest afgelegen werkplaatsen waar een student zijn stage deed. De leerlingen zaten verspreid over een afstand van 135 km uit elkaar. Alles werd met het openbaar vervoer gedaan, want als ik een auto zou moeten huren, ging ik grandioos over het budget: parkeer maar eens een auto voor 14 dagen in Barcelona… Tijdens deze hele periode had ik verschillende petten op: de bezorgde begeleider, CorMundo-vertegenwoordiger en ErasDu- ambassadeur. Maar het harde werken loonde! Ondanks de twee drukke en intense weken heb ik ongelofelijk veel bijgeleerd en was het uitermate boeiend! Ik zou elke leerkracht die wat veerkracht heeft dit willen aanraden. Ik heb de leerlingen zien groeien en zeer onafhankelijk zien worden. Buiten mijn ‘probleemgevallen’ waren er 6 anderen die het voortreffelijk deden!
Dank aan ErasDu, Sint-Cordula en zeker mijn werkgroep CorMundo om me deze heerlijke ervaring te geven! Ook dank aan al de leerlingen om zo open te bloeien, dit met ons te delen en gewoon zichzelf te zijn! MUCHAS GRACIAS!
